Κάποιος πάρκαρε το αυτοκηνιτό του δίπλα στο κρεβάτι μου

...ήταν η ώρα να ξυπνήσω.

Κακοδιάθετος, όπως κάθε πρωί, μισοάνοιξα τα μάτια μου. Χαζμουρίθηκα με πάθος και πήγα να κατέβω από το κρεβάτι. Kαι...

...ρε μαλάκα! Κάποιος πάρκαρε το αυτοκηνιτό του δίπλα στο κρεβάτι μου...

Δηλαδή έλεος πιά!!!

...Προχθές κάποιος είχε παρκάρει στο μπάνιο μου, μέσα στην ντουζιέρα και αναγκάστηκα και έκανα ντούζ πάνω στο καπό του!! 

...αλλά αυτό πάει πολύ... να μην μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι σου? 

Με τα πολλά, κατάφερα να σηκωθώ και να ντυθώ (να αναφέρω ότι μέσα στην ντουλάπα με τα ρούχα μου, βρήκα παρκαρισμένο και κλειδωμένο ένα μηχανάκι, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά). 

Πήγα στην κουζίνα για πρωινό και βρήκα ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα... ¨κάθε πρωί τα ίδια” σκέφτηκα... Έφτιαξα καφέ και τον ήπια με βιασύνη γιατί εμπόδιζα ένα τζιπάκι να παρκάρει...

...περιττό να πω ότι ήμουν μέσα στα νεύρα...

Να μην τα πολυλογώ, επέστρεψα στο δωμάτιο μου για να πάρω το μπουφάν... την ώρα που έμπαινα μέσα είδα ένα smart να προσπαθεί να χωθεί ανάμεσα στο πάπλωμα του κρεβατιού μου και το μαξιλάρι... “ρε φίλε!!!” φώναξα αγανακτισμένος στον οδηγό του... “τι θα γίνει με την πάρτη σας?”... Ο οδηγός του smart γύρισε με απορία προς το μέρος μου... “τι?” με ρωτάει... “τι, τι?” του απαντάω... “τι τρέχει?” με ξαναρωτάει... “παρκάρεις στο κρεβάτι μου, ρε μεγάλε”, λέω... “και που να το βάλω? δεν βλέπεις τι γίνετε? πως να πάω στην δουλειά μου? ε???”, λέει...

Τι να του πεις τώρα? ...θα με έδερνε κιόλας ο μαλάκας...

...αλλά το αίμα είχε ήδη ανεβεί στο κεφάλι μου και άρχισα να ωρύομαι...

“...αν δεν έχεις που να το βάλεις, να το βάλεις εκεί που ξέρεις... και αν δεν έχεις πώς να πας στην δουλειά σου να πάρεις τα πόδια σου και να αρχίσεις να περπατάς... καραγκιόζη!!!”

....

...και τελικά με έδειρε...